ورنی مغان در نمایشگاه های تخصصی صنایع دستی معرفی می شود
- شناسه خبر: 7011
- تاریخ و زمان ارسال: ۲۶ مرداد ۱۳۹۸ - ۰۱:۰۱
- نویسنده: پشتیبانی
![](https://ardabil.mcth.ir/wp-content/uploads/2024/03/2341.jpg)
به گزارش روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اردبیل، ملکه گلمغانی زاده با اشاره به اینکه ورنی مغان توانسته نشان ملی و جهانی جغرافیایی را کسب کند، تصریح کرد: معرفی گسترده این صنعت دست با برگزاری دوره های آموزشی و حضور در نمایشگاه ها در دستور کار است.
معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان در خصوص زوایای تولید ورنی و اهمیت تاریخی ورنی مغان تصریح کرد: از بافته های داری رایج در دشت مغان استان اردبیل ورنی است که در میان عشایر شاهسون متداول بوده و در این نوع بافته های عشایری و روستایی نقش حیوانات و پرندگان بصورت هندسی و ساده شده دیده می شود.
گلمغانی زاده اظهار کرد: جالب است بدانیم که این نقوش به تصاویر حیوانی نگاشته شده بر روی سفال های پیش از تاریخ این منطقه نیز شباهت بسیار دارد. ورنی بافته ای است فرش نما که بدون نقشه و به شکل ذهنی توسط زنان و دختران عشایر منطقه مغان تولید می شود.
او افزود: ورنی اغلب در نقاط قشلاقی بافته می شود و نقوش شکل گرفته در تاروپود آن نشانگر محیط پیرامون و انعکاس آن در اذهان بافنده ها است و در واقع نمودار ذهن توانا و استعدادهای بالقوه فکری آنان است. بیشتر نقوش از اشکال حیوانات و وحوش منطقه تاثیر پذیرفته و عمده حیوانات نقش بسته بر گستره ورنی عبارتست از : گوزن، آهو، گرگ، سگ گله، بوقلمون، مرغ و خروس، گربه، مار، عقاب، گوسفند، شتر، شیر، ببر، روباه، شغال، طاووس و پرندگان محلی.
گلغانی زاده افزود: ابزار تولید ورنی همچون دار و دفتین، سیخ و کجو تماما در محل تهیه شده و در ادامه ورنی بصورت پشمی و یا ابریشمی بافته می شود .
معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تصریح کرد: ورنی های تولیدی دشت مغان در زمینه های لاکی، سرمه ای، کرمی، سفید، پیازی، آبی روشن و سبز با نقش حیوانات در وسط و حاشیه ای حداکثر به عرض بیست سانتیمتر در طرفین بافته می شود.
به گفته گلمغانی زاده اندازه های رایج ورنی، ورنی قالی، ورنی کناره، ورنی زرع و نیم، ورنی قالیچه و ورنی پشتی است.
او اضافه کرد: عشایر مستقر در دشت مغان در گذشته پس از چیدن پشم دام های موجود در منطقه در فصول مناسب آنها را با دوکهای نخ ریسی سنتی ریسیده و با روش های سنتی رنگرزی می کردند و سپس در بافت ورنی مورد استفاده قرار می گرفت البته امروزه مراحل رنگرزی در محل کمتر انجام می شود و برای اینکار از کارگاه های رنگرزی استفاده می شود.
ارسال دیدگاه
نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد